Om 10.30 uur stond de Breestraat in Leiden vol met marathonlopers wachtende op het startschot. Ook ik stond klaar voor mijn derde marathon. De temperatuur was een graad of 13, warm genoeg voor korte broek en shirt met korte mouwen. Ik zag veel lopers om mij heen toch wel veel te warm gekleed. Kledingstukken die even later allemaal langs de kant van de weg zouden belanden.
Rond half tien kwam de massa hardlopers in beweging. Ondanks de volle straat ging alles ordelijk. Na het passeren van de startstreep kwam ik meteen in een wenselijk tempo. Rustig beginnen was het plan. Om de paar stappen weer een blik op mijn horloge; hartslag én snelheid zagen er goed uit.
Na de bagger lente tot nu toe was het deze zondag gelukkig droog. Alleen stond er een zeer stevige noordwestenwind (6 Bft.). De eerste kilometers wind mee, maar ik ging niet te snel. Constant lopen. Na 4 kilometer passeerde ik voor de eerste keer mijn supporters Judith, Ingrid, Marco en Hanneke langs de kant. Ze zagen dat ik lekker aan het inlopen was.
Doorkomst na 4 kilometer
Om de twee kilometer registreert mijn Garmin horloge een auto-lap. Iedere keer weer een goede evaluatie van de snelheid en hartslag. De rondetijden waren zeer vlak en ik was tevreden over mijn hartslag.
Bij kilometer 11 liep ik wederom langs mijn supporters, die een dorp verder waren gefietst voor de nodige aanmoedigingen. Iets verder op was de splitsing tussen marathon en halve marathon afstand. Het werd een stuk rustiger na de afscheiding.
Doorkomst na 11 kilometer
Vanaf hier had ik de grote luxe van mobiele supporters; Ingrid en Marco reden mee op de fiets. Naast het zo af en toe aangeven van een bidon Isostar of een gelletje, was triathleet Ingrid goed aan het coachen. Niet alleen ik, maar eigenlijk iedere marathonloper kreeg de nodige aanmoedigingen en looptips. Een marathon kan best een gezellige aangelegenheid zijn.
Met het lopen van een rondje is het onvermijdelijk; na stukken met de wind mee komen er ook stukken met wind tegen. De stevige wind speelde zeker parten. De meeste stukken had ik zijwind.
Ik liet mijn humeur echter niet beïnvloeden door de wind, de natuur was werkelijk prachtig. We liepen werkelijk door het groene hart van Nederland. Prachtige vergezichten. Ik passeerde dorpjes als Zoeterwoude-Dorp, Hoogmade, Roelofarendsveen, Oude Wetering en Rijpwetering. Ik liep over dezelfde wegen als waar ik eerder over ging met de Joop Zoetemelk Classic.
Mijn race had ik goed opgebouwd. Ik bleef zeer vlak lopen. De lopers die mij eerder hadden ingehaald, begon ik nu weer in te halen. De benen bleven zeer goed doorlopen; 20 kilometer, 25 km, 30 km, 35 km. ik passeerde de kilometerbordjes zonder dat ik er erg van had.
Bij kilometer 36 gebeurde het. Ik had net daarvoor twee te grote slokken Isostar gedronken. Mijn maag protesteerde en trok zich samen. Hoewel de benen best wilden, zorgde kramp in de maagstreek voor de vertraging. Mijn snelheid daalde naar circa 9 tot 10 km/h. Dit was zeer frustrerend.
Met nog twee kilometer te gaan zakte de kramp wat weg en kon ik weer wat versnellen. Mijn hartslag was inmiddels al gedaald naar de 150. Met de eindstreep in zicht en de aanmoedigingen van de vele Leidenaren, snelde ik naar de finish.
Mijn eindtijd een mooie 3:40:12 (officiële tijd), een nieuw PR! In ogenschouw de tegenwerking van de wind én mijn maag, ben ik zeer tevreden met deze marathon. Ik heb heerlijk vlak kunnen lopen.
Tot mijn vreugde werd na de finish aan iedere marathonloper een glas bier aangeboden. Daar zeg ik geen nee tegen. Heerlijk een koel biertje na het lopen. Bovendien was het bittere bier een welkome afwisseling voor de zoete sportdrank en gelletjes. Mijn maag kwam weer tot rust.
Mijn dank voor alle support en met name Ingrid en Marco voor het meefietsen en voorzien van morele steun.
Voor de liefhebber nog even de statistieken: Garmin Connect
Sorry, the comment form is closed at this time.