In het eerste weekend van november stond alweer mijn zevende marathon op de agenda. Na New York, Soest, Leiden, Amsterdam (2x) en Rotterdam was het nu de beurt aan de marathon van Terschelling, ook wel bekend als de Berenloop.
We hadden er een lang weekend Terschelling van gemaakt. Sander liep de halve marathon, Lianne de tien kilometer en Judith en Florien waren mee voor de support.
Uiteraard hadden we fietsen gehuurd om de dag van tevoren het prachtige eiland te verkennen.
En wij waren niet de enige fietsers ;-)
De route van de Berenloop voert over het hele eiland Terschelling, van West naar de Boschplaat en weer terug, door de polder, de duinen, het bos en over het strand. Start en finish zijn op West, onder de Brandaris. De combinatie van de hoogtemeters in de duinen en het mulle zand van het strand maken de Berenloop tot een uitdagende marathon.
Iets voor 12:40 uur stonden circa 600 deelnemers aan de voet van de Brandaris voor de start van de 42,195 km. Er stond een gematigd windje uit het zuiden, een zonnetje die probeerde door te breken, en een temperatuur van circa 9˚C. Ideale omstandigheden voor een stukje hardlopen!
Vanuit het dorp West-Terschelling vertrok ik in oostelijke richting. Ik kwam al snel in een mooi constant tempo van 12,4 km/h met een hartslag van rond de 150 bpm. Na zo’n drie kilometer passeerde ik ons huisje op het eiland en werd ik aangemoedigd door mijn supporters.
De eerste helft van de marathon liep langs de zuidkant van het eiland langs Midsland, Hoorn en Oosterend. Dit deel van de marathon ging over de verharde hoofdweg van het eiland.
Vanaf Oosterend sloegen we na circa 15 km het duingebied in. Vanaf hier begon het parcours wat te glooien, maar ik kon mijn snelheid goed vasthouden. Mijn hartslag liep maar iets op.
De tweede helft van de marathon voerde door het duingebied aan de noordkant van het eiland, waardoor de matige wind uit het zuiden maar weinig invloed had.
Vanaf 23 kilometer kwam ik aan in het Hoornsebos, een mooie afwisseling van het prachtige Terschellingse landschap.
Het lopen ging heerlijk en onderweg kon ik zelfs foto’s maken en mijn locatie delen met mijn supporters. In WhatsApp las ik dat mijn broertje inmiddels zijn halve marathon had afgerond met een nieuw PR! Nadat ook Lianne de dag ervoor een PR had gelopen op de 10 km!
Bij kilometerpunt 31 trof ik weer mijn supporters, opgesteld in de buurt van een vrolijke fanfare band. Een welkome aanmoediging! Ik was mij immers mentaal aan het voorbereiden op het stuk over het strand tussen de 33 en 36 km.
Via een klim over de duin en door het mulle zand kwam ik aan op het strand. Ik kwam snel weer in mijn tempo en ik voelde mij super goed. Ik passeerde meerdere hardlopers, die het stukken moeilijker hadden. Drie kilometer over het strand en ik hield mijn snelheid boven de 12 km/h.
Na het 36 km punt verlaatte ik het strand weer en werd ik wederom aangemoedigd door mijn supporters. Het einde van de marathon was in zicht. Met het strand-obstakel achter mij begon ik na te denken over mijn PR van 3:28:30. Ik voelde mij goed en ik verhoogde mijn tempo.
De laatste kilometer liepen door het Donkere Bos richting de finish de West-Terschelling. Nog maar een paar kilometer. Aan de rand van het dorp trof ik nogmaals mijn supporters en ik zette de eindspurt in.
De laatste bochten door de smalle straatjes van West-Terschelling en daar passeerde ik de finish met een nieuw PR van 3:24:59! Een prachtig resultaat na een prachtige loop!
En voor de liefhebber; de Strava output.
Sorry, the comment form is closed at this time.